Een echte naam hadden ze destijds nog niet maar de namen als Orde-commissarissen, Regelaars Stoete, Rangeerders Stoete, Festiviteiten-Trekkers, Ranzjeerders vaan de Stoete, Heren Trekkers van de CV De Tempeleers, Vereniging de Trekkers, Tempeleers-Festiviteite-Trekkers en Trekkers vaan de Tempeleers werden veel gebruikt in de volksmond.
Helemáál Tempeleer werden zij in die tijd niet met uitzondering van Miel Cohen (1971) en Sjaak Vijgen (1976 / Ere Tempeleer).
De Trekkers zijn tot op de dag van vandaag veelal burger-medewerkers. De officiële naam “de Trekkers” ontstond in de begin jaren zeventig na inschrijving in de Kamer van Koophandel en verschijnt in 1973 voor de allereerste keer in het programmaboekje van de Tempeleers. Volgens de overlevering is deze naam ontstaan onder het genot van een (?) glas bier en een hoop hilariteit.
“De Boonte Störrem”, een jaarlijks groeiend typisch Maastrichts fenomeen, baarde de organisatie nog steeds zorgen. Stonden de groepjes Trekkers, per stuk gekoppeld aan zo’n 5-10 wagens of groepen, geduldig te wachten op het vertrek, werden (en worden) zij geconfronteerd met in de stoet inbrekend “vastelaovend vierend vollek”, vaak vergezeld door een “Zaate Hermenie”. Zodoende is de “Mestreechter Boonte Störrem un denderende aoneinsjakeling vaan lawej, meziek, fratsemekers, in wel of neet orzjinele oetbeelding”.
Kortom: “D’n Optoch” is vandaag de dag in principe niet te plannen en moeilijk bestuurbaar, mede ook door de intrede van de televisie camera.
Als Trekkers konden en kunnen we slechts proberen om met een uiterst minimum aan machtsvertoon en een royale dosis zwier en souplesse een feestelijke of devote stoet vlot en zonder haperen door de Maastrichtse binnenstad te trekken.
Bronnen: A. Jenniskens, Familie Vijgen en Archief De Trekkers